Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ Ο ΙΣΚΙΟΣ ΤΟΥ

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ Ο ΙΣΚΙΟΣ ΤΟΥ
"Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ Ο ΙΣΚΙΟΣ ΤΟΥ"
ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΟΥ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Mandela - Free Spirit

Mandela - Free Spirit

Τρίτη 14 Αυγούστου 2012

Το αίμα νερό δεν γίνεται, ούτε και παίρνει ταμπέλες


Το αίμα είναι ίδιο σε όλους τους ανθρώπους, δεν υπάρχει αίμα ελληνικό ή οποιοδήποτε άλλο που να διαφοροποιεί τους ανθρώπους. Κάτι κοινότοπο και πασίγνωστο, ωστόσο για τους υπάνθρωπους με IQ ραδικιού νεοναζί, μάλλον είναι κάτι που υπερβαίνει την αντίληψή τους. Το ανεκδιήγητο αίτημα της χρυσής αυγής για  «ελληνικό» αίμα είναι μια καλή αφορμή για να δειχτεί πόσο παράλογος και αποτροπιαστικός είναι ο φασιστικός-ρατσιστικός λόγος. Πιο αντιεπιστημονική, άλογη και εκτός πραγματικότητας άποψη, δεν θα μπορούσε να υπάρξει, γεγονός που τους απομυθοποιεί, αν όχι τους γελοιοποιεί.  
Το αίμα είναι ένα θεμελιακό συστατικό στοιχείο του ανθρώπου, που όμως δείχνει και την καθολική-οικουμενική ουσία του. Όλοι οι άνθρωποι, ανεξάρτητα από καταγωγή, θρησκεία, φυλή, χρώμα είμαστε το ίδιο πράγμα, ένα και το αυτό είδος, χωρίς διακρίσεις. Άρα άξιοι να λεγόμαστε άνθρωποι μόνο όταν φερόμαστε ως τέτοιοι, δηλαδή αλληλέγγυα, ισότιμα και δίκαια προς όλους τους συνανθρώπους μας, ιδιαίτερα τους πιο αδύναμους, τους βασανισμένους αυτής της ζωής, τους απόκληρους και τους κολασμένους, τους ικέτες και τους «άθλιους». Βέβαια, για τους «πρωτόγονους» ακόμη – δηλαδή ταξικούς – πολιτισμούς που στηρίζονται σε παρωχημένες ταυτότητες (έθνος, τόπος, πατρίδα, συγγένεια κλπ), το αίμα είναι σύμβολο της συλλογικής ταυτότητας, της κοινής καταγωγής και της καθαρότητας της φυλής. Όλες αυτά δεν είναι άλλο βέβαια από πολιτισμικές κατασκευές, δηλαδή ιστορικά διαμορφωμένες ιδεολογίες και έννοιες, ενώ καθόλου σχέση δεν έχουν με κάποια σταθερή και αναλλοίωτη «ουσία» ή χαρακτηριστικό.
Ο μύθος-(αυτ)απάτη του ιδιαίτερου-ξεχωριστού αίματος ξεμπροστιάζει τα ανεγκέφαλα ανθρωποειδή που, επειδή είτε δεν γνωρίζουν είτε το αποκρύβουν, αποκαλύπτουν σε οποιονδήποτε μπορεί να σκεφτεί στοιχειωδώς πόσο κάλπικες, μισάνθρωπες και επικίνδυνες είναι οι «ιδέες» τους. Είναι καιρός λοιπόν να μπουν μια και καλή στο αραχνιασμένο «χρονοντούλαπο της ιστορίας» ή, ακόμη καλύτερα, στον «σκουπιδοτενεκέ» της ιστορίας. Επίσης, είναι γνωστό από την επιστήμη της βιολογίας ότι, ανάμεσα σε ζώα του ίδιου είδους, υπάρχει μεγαλύτερη διαφοροποίηση στο γενετικό υλικό τους (DNA), απ’ ό,τι ανάμεσα σε διαφορετικά είδη ζώων. Και ότι, αναλόγως, μπορεί να μοιάζουν γενετικά περισσότερο ένας Έλληνας π.χ. με έναν Αφρικανό, παρά δύο Έλληνες μεταξύ τους.
Πώς αλλιώς να σκεφτούν και να μιλήσουν, τι άλλο να πράξουν τέτοια όντα που δεν ξέρουν τι πάει να πει και δεν έχουν καμία αίσθηση της Ελευθερίας (ούτε βέβαια της ισότητας, της δικαιοσύνης και αλληλεγγύης); Γιατί η ελευθερία είναι το άνοιγμα της ανθρώπινης ύπαρξης στο όλον, στο καθολικό, στον κόσμο. Στο ρίσκο και στην έρευνα του άγνωστου, στην εξερεύνηση, στην περιπέτεια, στο ταξίδι. Είναι το πέταγμα της φαντασίας πέρα από όρια, σύνορα, ιδιοκτησία, εξουσία, ιεραρχία, κατακερματισμό, εγωισμό-ιδιωτισμό, από ταυτότητες και συμφέροντα που κατακερματίζουν την ευτελίζουν την ουσία του ανθρώπου. Που την λεπταίνουν, την αλλοιώνουν, που μικραίνουν το πνεύμα και την ψυχή, σκιάζουν τη σκέψη, εξαφανίζουν την αξιοπρέπεια. Ελεύθερη συνείδηση σημαίνει σύνδεση και άνοιγμα στο περιβάλλον, στη φύση, αλλά και πέρα από τη Γη, στο αχανές διάστημα, στο συμπαντικό κενό, εκεί όπου χάνεται η αίσθηση του εγώ, του εαυτού και βιώνεται δυνατά και με πάθος η ένωση με την ίδια την ύπαρξη, την ουσία, το όλον.
Όταν λοιπόν τόση φαιά ουσία, ενέργεια και χρόνος καταναλώνεται για να επιβάλλεται ένας άνθρωπος πάνω στους άλλους, να τους καταπιέζει, να τους εκμεταλλεύεται, να τους βασανίζει. Αλλά και να τους εξαπατά, μέσω της μαζικής πλύσης εγκεφάλου που συντελείται στα σχολεία, στην πολιτική σφαίρα, από τα ναρκωτικά του θεάματος και της διασκέδασης-αποχαύνωσης. Τότε απέχει πολύ από το να είναι πραγματικός άνθρωπος-είναι η άρνηση του ανθρώπου. Είναι περισσότερο ένα «έκπτωτο» καταστροφικό ον ή μια μηχανή προγραμματισμένη για να καθυποτάσσει. Όντα που η δουλειά τους ή η επιχείρησή τους (και συχνά έχουν υπέρογκα κέρδη) είναι η υποταγή της συνείδησης και το σβήσιμο της μνήμης (της ιστορίας, τους ίδιους του συναισθήματος και την ανάμνησης του όποιου βιώματος, έστω και παροδικού, ελευθερίας, αγάπης και αλληλεγγύης), είναι ένα λάθος της ιστορίας (όπως εξάλλου και το ταξικό-εξουσιαστικό σύστημα), ένα όνειδος για την ανθρώπινη ύπαρξη και συνείδηση.
Και ως κάτι κάλπικο, ως καρικατούρα του ανθρώπινου είδους, οι θιασώτες και οι ειδικοί της κυριαρχίας – της εκμεταλλευτικής εξουσίας και του ολοκληρωτισμού-σκοταδισμού, του κάθε φασισμού-ρατσισμού – δεν μπορεί παρά το ίδιο το μέλλον (η Ιστορία) να απεργάζεται την εξαφάνισή τους και ταυτόχρονα την θριαμβευτική άνοδο της ελεύθερης ανθρώπινης συνείδησης, της ελεύθερης και ενωμένης ανθρωπότητας.  
ΥΓ: Σχετικά με τα πρόσφατα γεγονότα αποδιαπόμπευσης, πογκρόμ και (έστω και απόπειρες) λιντσαρίσματος εναντίον μεταναστών, και ανάμεσά τους ατόμων που φέρονται να έχουν διαπράξει εγκληματικές πράξεις, αυτό που είναι γνωστό από την κοινωνική (ή ατομική) ψυχολογία αλλά και από την ιστορική εμπειρία, είναι ότι εν πολλοίς πρόκειται για πράξεις υποκρισίας, πέρα από το γενικευμένο και ρατσιστικό μίσος που αναπαράγουν. Έχει καταδειχθεί ιστορικά και επιστημονικά ότι τέτοιες ενέργειες του όχλου, της μάζας αποκρύβουν και λειτουργούν ως υποκατάστατο νευρώσεων ή ψυχώσεων και απωθημένων παρορμήσεων που μετατρέπονται σε διαστροφές. Έτσι, όσοι καταγγέλλουν με μένος, συμμετέχουν σε πράξεις συλλογικής βίας και διαπόμπευσης ατόμων, διόλου δεν αποκλείεται να διαπράξουν τα ίδια εγκλήματα ή και χειρότερα, σε ομάδες ή άτομα που θεωρούν υποδεέστερα, υπεύθυνα αυτά τα ίδια για την υποδεέστερη ή κατώτερη θέση τους και τελικά για τη θυματοποίησή τους, λόγω κάποιων «αρνητικών» και εξοβελιστέων χαρακτηριστικών, όπως φυλετικών, ηθικών, κοινωνικο-ταξικών, διαφορετικών ιδεολογικών στάσεων και συμπεριφορών κλπ.
Τέτοιες πρακτικές λοιπόν ρατσιστικού μίσους και ηθικού πανικού, είναι ένα πολύ καλό άλλοθι για να αποκρύβονται ανάλογες ή απεχθέστερες και απάνθρωπες πράξεις, συχνά σε μαζική κλίμακα, όπως φασιστικές πρακτικές ή γενικότερα φαινόμενα κοινωνικού αμοραλισμού και κοινωνικού κανιβαλισμού-εκδικητικότητας. Ενώ, από την άλλη, δεν λύνουν κανένα κοινωνικό πρόβλημα, όπως η εγκληματικότητα, αφού δεν αντιμετωπίζονται οι γενεσιουργές αιτίες του, που συχνά είναι οι ίδιες που υποτίθεται αποτελούν μέρος της «λύσης» του, όπως ο ατομισμός-αποξένωση, ο ανταγωνισμός, η αδιαφορία για τον συνάνθρωπο, η ξενοφοβία, η συλλήβδην καταδίκη και καχυποψία ή άρνηση του διαφορετικού (νοοτροπία, συμπεριφορά), τα πογκρόμ μίσους και η ανυποληψία και απαξίωση των κολασμένων αυτής της κοινωνίας, όπως είναι οι μετανάστες. Και φυσικά, το κύριο αίτιο είναι το ταξικό-εκμεταλλευτικό σύστημα, ο καπιταλισμός. Για αυτό και η καταστολή, η αστυνόμευση και η φύλαξη των συνόρων δεν λύνουν το πρόβλημα, το οποίο θα διαιωνίζεται όσο υπάρχει η φτώχεια και η ανισότητα. Εδώ μεγάλα κράτη όπως οι ΗΠΑ, με υπερσύγχρονα μέσα ελέγχου και αστυνόμευσης και δεν έχουν λύσει το ζήτημα της εισροής στα σύνορά τους κολασμένων από τους μη-τόπους της αθλιότητας (π.χ. Μεξικό).
8/8/2012
Δημήτρης Φασόλης