Εκλογές, η τελετουργία της γενικευμένης αλλοτρίωσης

Η δημοκρατία είναι η γενικευμένη αλλοτρίωση του υποκειμένου και η μίμηση κατεστημένων συμπεριφορών που χαρακτηρίζουν τη «μάζα». Συνεπώς ζούμε στο καθεστώς της δημοκρατίας της αλλοτρίωσης και των μιμιδιακών «συνειδήσεων». Είμαστε όλοι ελεύθεροι να είμαστε αλλοτριωμένοι, γιατί στη δημοκρατία η ιδιώτευση ταυτίζεται με την ελευθερία. Το γεγονός ότι ο καθένας μπορεί να λέει τη γνώμη του, να «εκφράζεται», δεν σημαίνει ότι είμαστε πραγματικά ελεύθεροι. Αντίθετα, αυξάνεται έτσι ο κατακερματισμός, η σύγχυση, ο λαϊκισμός, η μαζική νεύρωση και παράνοια, η ψυχολογία του φασισμού. 

Οι εκλογές είναι η εμπέδωση-εδραίωση αυτής της μαζικής αυταπάτης-φενάκης για την «έκφραση» του «κοινού συνόλου». Η δημοκρατία δεν αντιπροσωπεύει την κοινωνία, ως σύνολο, ως όλον. Είναι, αντίθετα, η γενίκευση του διαφορετικού, του επιμέρους, του ιδιαίτερου και άρα της ιδιώτευσης και της ψευδοελευθερίας. Το διαφορετικό, το επιμέρους, δεν είναι γνήσιο, αλλά είναι η νόθευση του κοινού καλού, ο κατακερματισμός του όλου, της ενότητας που στην πραγματικότητα είναι το ουσιαστικό συστατικό του κόσμου. Είναι η καθολικότητα-οικουμενικότητα που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο και την κοινωνία ως τέτοια.

Ο μύθος περί «άμεσης δημοκρατίας», ως της γνήσιας δημοκρατίας, είναι ένα εφεδρικό εργαλείο στα χέρια της αστικής τάξης και της καπιταλιστικής εξουσίας. Ανέκαθεν η δημοκρατία, από την αρχαιότητα ήδη, συνυπήρχε με τη δημαγωγία, τη ρητορεία, την εξαπάτηση των πολλών από τους λίγους μορφωμένους και ικανούς χρήστες του λόγου. Όπως επίσης, με τη διαφθορά και τον εκμαυλισμό των κατώτερων-λαϊκών στρωμάτων από την πολιτική κάστα, στο όνομα πάντα της δημοκρατίας.   

Η έννοια του «πολίτη» είναι η ραφιναρισμένη, και έτσι εξιδανικευμένη, έννοια του ιδιώτη-ηλίθιου, για να δημιουργείται η ψευδαίσθηση της συμμετοχής στα «κοινά». Όπου όμως η διεύθυνση-διοίκηση της κοινωνίας, ο καθορισμός της συλλογικής ζωής, είναι μια διαχωρισμένη-διαμεσολαβημένη διαδικασία σε μια ήδη διαμεσολαβημένη και διαχωρισμένη (ταξικά-ιεραρχικά) κοινωνία. Άρα, πρόκειται για μια διπλή και τελικά πολλαπλασιαζόμενη διάσπαση-κατακερματισμό της κοινωνίας, της ανθρώπινης υπόστασης, της πραγματικότητας.

Αυτόν τον κατακερματισμό επιτείνει και αναπαράγει η κυρίαρχη-εξουσιαστική ιδεολογία, διαστρεβλώνοντας και παραμορφώνοντας έτσι την εικόνα που προσλαμβάνουμε για την πραγματικότητα.

Οι τελετουργικές πρακτικές της δημοκρατίας, με αποκορύφωμα την εκλογική διαδικασία, απογειώνει αυτήν την πλάνη του ανθρώπου σε μια φαντασιακή αυτοπαγίδευση. Αποδέχεται λοιπόν εθελοντικά τη σκλαβιά του και διαιωνίζει με την πράξη του το παράλογο και αδιέξοδο καθεστώς της ταξικής διαίρεσης, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης ανθρώπου από άνθρωπο. Νοηματοδοτεί έτσι θετικά τον πολιτισμό του σύγχρονου ανθρώπου-κοινωνίας που ουσιαστικά επιβιώνει χάρη στην αρνητικότητά του, την παρακμή του και την καταστροφή της ζωής.

Μόνη απάντηση στο εκλογικό πανηγύρι και τη φενάκη της δημοκρατίας η αφύπνιση της (ταξικής) κοινωνικής συνείδησης που θα επανακαθορίσει με ξεκάθαρο και αδιαμφισβήτητο τρόπο το κοινό καλό, το όλον, και τελικά την οικουμενικότητα καθολικότητα της αταξικής, μη ιεραρχικής και αυτεξούσιας ανθρωπότητας (και κοινωνίας).

5/4/2012

Θ Χ και Δ Γ Φ