Η μάτσο αισθητική και η ύπουλη φασίζουσα προπαγάνδα

Είναι ίδιον χαρακτηριστικό μιας ιδιαίτερα ανδροκρατικής (ταξικής-εξουσιαστικής) κοινωνίας, όπως η ελληνική, η απαξίωση, ο φόβος και η καχυποψία απέναντι σε θαρραλέες γυναικείες φωνές σε κοινωνικά και πολιτική θέματα. Θαρραλέες γιατί πάνε κόντρα όχι μόνο σε κυρίαρχες-καθεστωτικές ιδεολογίες και εθνοκεντρικές, έως εθνικιστικές, αφηγήσεις-μύθους για την ιστορία∙ αλλά και γιατί αντιστέκονται και ξεσηκώνονται απέναντι στα έμφυλα εξουσιαστικά στερεότυπα του ανδρισμού-φαλλοκρατίας, που θέλει  τη γυναίκα να αναπαράγει την κυρίαρχη αντίληψη περί ανωτερότητας του άνδρα. Σύμφωνα με την αντίληψη αυτή, η θέση της γυναίκας είναι κατώτερη και παθητική σε σχέση με τον άντρα, κάτι που συνεπάγεται τον υποτακτικό ρόλο της μητέρας-αναπαραγωγικής μηχανής και της νοικοκυράς. Οι γυναίκες που ξεφεύγουν από αυτόν τον υποδεέστερο και παθητικό ρόλο, θεωρούνται επικίνδυνες από τον πατριαρχικό πολιτισμό και τους φορείς του, τους άντρες (αλλά και τις γυναίκες που έχουν ενσωματώσει τις κυρίαρχες αναπαραστάσεις περί φύλου: ανδρισμού-θηλυκότητας). 

Τόσο στο πρόσφατο παρελθόν όσο και σήμερα, γνωστοί «άνδρες» τηλεδημοσιογράφοι-τελεκανίβαλοι και άλλα ασπόνδυλα-όψιμοι πρωταγωνιστές της πολιτικής ζωής, από τη θέση εξουσίας που τους παρέχει το αποχαυνωτικό μέσο, στάζουν ακατάπαυστα δηλητήριο για τη γνωστή γυναίκα επιστήμονα-ιστορικό αλλά και ενεργό πολιτικό άτομο και δυναμική (με πραγματικό τσαμπουκά)  προσωπικότητα. Ο λόγος, φυσικά, για τη Μαρία Ρεπούση και τις αλλεπάλληλες επιθέσεις που δέχεται απο γνωστούς νεοναζί και επώνυμους τηλεδημοσιογράφους που τους διαφημίζουν συστηματικά.  Επειδή οι ιστορικές (και κατ’ επέκταση, πολιτικές) θέσεις της ενοχλούν και απειλούν τη μούχλα του λαϊκισμού-εθνικισμού-φαλλοκρατισμού, ενώ οι ίδιοι δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν με επιχειρήματα και ιστορικά ντοκουμέντα, έχουν λυσσάξει και επιτίθενται με τον μόνο τρόπο που ξέρουν καλά: συκοφαντούν, προσβάλλουν την ειλικρίνεια αλλά και τα κίνητρά της, αμφισβητούν την προσωπικότητα και ακεραιότητα του ατόμου, λασπολογούν ασύστολα. Και το κάνουν αυτό με έναν γλοιώδη και σιχαμερό τρόπο, ύπουλα και έμμεσα, με υπονοούμενα και δήθεν μαρτυρίες, με έξαλλους συναισθηματισμούς, με γκριμάτσες και χειρονομίες που ικανοποιούν τη μικρόψυχη, οργισμένη και μισαλλόδοξη διάθεση και συνείδηση του κοινού (και φυσικά τη δική τους).

Το ανδρικό μοριακό «σύμπλεγμα» είναι τόσο κατωτερικό, που μόνο να καμουφλαριστεί μπορεί πίσω από τη μάτσο συμπεριφορά και την ύπουλη, επίθεση με πισώπλατα χτυπήματα στον θηλυκό κίνδυνο και στην όποια αμφισβήτηση της φαλλοκρατικής εξουσίας-καταπίεσης. Αντίθετα, η γυναικεία συνείδηση (ανθρωπολογικός τύπος), έχει εγγεγραμμένη στο είναι της την αντίθεση στην εξουσία-καταπίεση και την εκμετάλλευση και είναι εν δυνάμει επαναστατική. Τώρα που περνάμε σε μια νέα παγκόσμια ιστορική συνθήκη, σε έναν νέο αντιεξουσιατικό-πανανθρώπινο πολιτισμό, αυτά είναι τα τελευταία σκιρτήματα της ιδεολογίας του ανδρισμού που χάνει πλέον την εξουσία του και εξαφανίζεται σταδιακά από τον ανθρωπολογικό χάρτη, όχι μόνο στη δυτική εκδοχή του. Ωστόσο σε αυτήν την επιθανάτια σπασμωδική κίνησή του μπορεί να γίνει πολύ επικίνδυνος… 

7/6/2013

Δημήτρης Φασόλης